VoyForums

VoyUser Login optional ] [ Post a new message ] [ Search | Check update time ]
"


"
Wereldkundig
Wereldkundig
Mijn leven in cult

"Op deze plek komen mijn levenservaringen te staan.
In dichtvorm, in verhaalvorm of in gevoelsuiting. Op mijn eigen manier.
Het wordt mijn bedrage aan het openbaar/wereldkundig maken van de verschrikkingen
die mensen doorstaan in sektes, cult of groeperingen die in het verborgene bestaan.
Mijn wens is dat de maatschappij gaat beseffen dat deze groeperingen overal bestaan
en dat door deze dingen bekend te maken, de overlevenden eerder geholpen kunnen worden."

Gelieve niets van het hier geschrevene te kopieren.
Copyrights zijn eigendom van de schrijver.

"
" Tranen -- ., 16:00:26 07/14/05 Thu [1]


[Edit]
"
""
" Film -- ., 14:01:33 07/11/05 Mon [1]


[Edit]
"
""
" Woorden -- ., 13:57:48 03/12/05 Sat [1]


[Edit]
"
""
" Voor haar -- ., 18:48:58 01/12/05 Wed [1]

Het kind wilde gillen, in doodsangst keek ze toe,
geen geluid kwam er meer, ze was zo moe.
Niets kon ze nog opnemen in haar geteisterde geest,
aan pijn was er niets wat nog niet was geweest.
Ik besloot haar te helpen dit te overleven,
heb alles van mezelf aan haar gegeven.
Geen mens zal haar ooit nog martelen en bedreigen,
of proberen haar voor altijd te laten zwijgen.
Ik ben er voor haar, om haar pijn te ondergaan en te dragen,
ook al zal ze dat zelf nooit aan me vragen.
Ik zorg dat niemand nog aan haar kan komen,
maar ik kan niet terughalen wat haar is ontnomen...

D.

[Edit]
"
""
" Stil -- ., 10:10:51 01/05/05 Wed [1]

Stil, koud en intens verlaten,
Struikelt ze door de donkere straten.
Niemand ziet haar... ze is onzichtbaar,
Niemand kent haar, ze is zo kwetsbaar
Stil , koud en versteend van verdriet,
krijsend van binnen: is er iemand die me ziet?
Stil, koud en verdwaald loopt ze rond,
de pijn laat haar liggen op de grond.
Ze heeft geen stem, ze roept niemand,
verloren, verlaten, door leed overmand.
Na uren zo rond te hebben gezworven,
Is daar op die plek haar gevoel gestorven...

P

[Edit]
"
""
" Tear -- C., 09:37:21 01/05/05 Wed [1]


[Edit]
"
""
" Nooit meer. -- ., 11:18:09 10/27/04 Wed [1]

Mensen van me weghouden, dat wilde je me leren,
geniepig, vals en koud.
Ervoor zorgen dat niemand me zou zien en begrijpen,
en niemand het bij me uithoudt.
Ik heb een nieuwtje... het is je niet gelukt, voor jou helaas,
Ik heb het nu door en ben mijn eigen baas.
Ik laat geen mens meer lijden onder wat jij me hebt aangeleerd,
want ik weet nu het goede en jij deed het verkeerd.
Ik laat je achter in het duister waar je zelf wenst te leven,
en laat geen spatje kwaad van jou meer aan me kleven.
Ik ga verder in het Licht, steeds verder van jou vandaan,
en ik doe dit nooit meer iemand aan.

[Edit]
"
""
" Doorgaan -- ., 18:20:14 08/08/04 Sun [1]

Kiezen tussen twee kwaden...
Er is geen goede uitkomst voor,
Hoe kan ik daarmee leven...
Hoe moet ik daar mee door?

Hoeveel pijn kan een hart verdragen??
Totdat het er van ellende mee stopt...
Groot gehouden tot het einde...
Al het verdriet, de angst, de pijn opgekropt.

Oh ja, ik ga wel weer door,
met het eindeloze geploeter dag na dag.
Maar soms heb ik het echt wel gehad,
en zou ik willen dat iemand mijn moeite zag.

[Edit]
"
""
" Moederdag -- ., 11:38:04 05/09/04 Sun [1]

Is er in de hemel moederdag? Zouden de kindjes aan hun moeder denken?
Of zou ik ze -als ik het gewoon laat gaan- meer van het beste schenken...
Ik denk het wel.., ik hou van hen en wil ze in vrede laten,
al is mijn grootste verlangen toch wel dat ik eventjes met ze zou willen praten...

Dat verlangen geef ik maar weer aan mijn grote Vriend, Hij kan er veel beter mee overweg...
al denk ik niet dat Hij het erg vindt, dat ik er toch eventjes wat van zeg.
Ik ga weer verder met leven, zo goed als dat vandaag zal gaan,
Ik zal daarmee door Hem geholpen worden, Hij heeft dat altijd nog gedaan.

[Edit]
"
""
" Mijn Kinderen. -- ., 19:54:28 04/09/04 Fri [1]

Vandaag gedacht ik jullie, mijn kinderen groot en klein,
ik kan jullie graf niet bezoeken, soms doet me dat heel pijn.
Ik vond een heel mooi plekje, midden in de natuur,
en voelde daar God's vrede, heel rustig en zo puur.
Daar legde ik de bloemen, zorgvuldig uitgezocht voor elk apart,
en deelde met jullie mijn vreugde en ook mijn diepe smart.

Altijd zal ik van jullie houden, zo lang als eeuwigheid is,
en zullen er tijden blijven waarin ik jullie zo vreselijk mis.
Maar vandaag liet ik jullie los, en gaf jullie aan mijn Vriend,
iets beters kon ik niet geven, jullie hebben dat ook verdiend.

Jullie hebben het daar goed, ik voelde dat en ik wil niet vergeten,
dat als ik alleen verdrietig ben, aan jullie trek, ik heb dat altijd geweten.
Ik denk wel eens... als ik daar kom, zouden jullie dan veranderd zijn?
Ik denk het wel, een ziel is groot, alleen een mensenlichaam begint klein...

Wees blij mijn kinderen en geniet van jullie nu zo fijne leven,
Ik blijf nog even hier en maak er wat goeds van, dat lukt nu wel, met alles wat God me heeft gegeven.

[Edit]
"
""
" Chaos -- ., 10:01:32 04/06/04 Tue [1]


De chaos compleet, gedachten die drijven,
niets wat er is, kan lang genoeg blijven.
Ik moet sterk zijn en in mezelf geloven,
in tijden van nood vertrouwen op mijn Vriend daarboven.

Ik kan het wel roep ik dan, ik stel toch altijd ieder gerust...
maar wat doe ik met het vuur van chaos, dat niet wordt geblust....

Daar is het masker, de glimlach weer paraat,
inwendig verteerd door het vuur dat me niet verlaat.

[Edit]
"
""
" Songtekst -- ., 13:36:09 03/02/04 Tue [1]

We have the chance to turn the pages over
We can write what we want to write
We gotta make ends meet, before we get much older
We're all someone's daughter
We're all someone's son
How long can we look at each other
Down the barrel of a gun?

You're the voice, try and understand it
Make a noise and make it clear
Oh-wo-wo-wo, oh-wo-wo-wo
We're not gonna sit in silence
We're not gonna live with fear
Oh-wo-wo-wo, oh-wo-wo-wo

This time, we know we all can stand together
With the power to be powerful
Believing we can make it better
We're all someone's daughter
We're all someone's son
How long can we look at each other
Down the barrel of a gun?

You're the voice, try and understand it
Make a noise and make it clear
Oh-wo-wo-wo, oh-wo-wo-wo
We're not gonna sit in silence
We're not gonna live with fear
Oh-wo-wo-wo, oh-wo-wo-wo


ooooh We're all someone's daughter
We're all someone's son
How long can we look at each other
Down the barrel of a gun?

You're the voice, try and understand it
Make a noise and make it clear
Oh-wo-wo-wo, oh-wo-wo-wo
We're not gonna sit in silence
We're not gonna live with fear
Oh-wo-wo-wo, oh-wo-wo-wo
We're not gonna sit in silence
We're not gonna live with fear

**You're The Voice - John Farnham**

[Edit]
"
""
" Angst. -- ., 23:15:00 02/10/04 Tue [1]

Angst giert door mijn keel. Ik stel mezelf gerust.. er is niets aan de hand.
Mijn verstand zegt me dat er niets aan de hand is.
Mijn hart maakt overuren, mijn keel knijpt samen.. mijn verstand zegt me dat er niets aan de hand is.
Mijn hele wezen schreeuwt van angst... ik stel mezelf gerust en mijn verstand zegt me dat er niets aan de hand is.
Mijn wezen gelooft het niet, mijn wezen is bang, doodsbang, moeten we alleen?
Mijn verstand zegt me dat we niet alleen hoeven. Maar mijn wezen schreeuwt het uit.
Ik mag niet luisteren naar mijn wezen.... mijn redding is te luisteren naar mijn verstand...mijn hele leven hangt nu van mijn verstand af...

[Edit]
"
""
" Storm -- ., 13:02:45 02/01/04 Sun [1]

Tijdens stormen zijn vreselijke dingen gebeurd,
nu met de storm wordt mijn hart weer verscheurd.
Ik leef nog, maar met angst en pijn in mijn hart,
mijn ziel schreeuwt het uit, waarom waait het zo hard?
De tikken tegen ramen en deuren laten me schrikken,
ik heb het gevoel in mijn herinnering te zullen stikken.
Niemand kan me helpen, ik moet er doorheen,
deze wind maakt me zo intens alleen.
Het is geen optie de herinnering te delen,
het zou alleen maar weer zorgen voor commotie bij velen.
Dit spaarzaam uiten is de grens van wat kan worden gedaan,
maar misschien heb ik er later toch nog wat aan.

[Edit]
"
""
" Verraad -- ., 00:25:11 01/29/04 Thu [1]

We zouden samen ontsnappen... in alle vroegte... nog voordat het weer licht zou zijn.
Ik vertrouwde je, ik geloofde je, maar ik had me wreed vergist :(.
Ga maar lekker slapen zei je, ik let wel op dat we op tijd wakker zijn.
Dat heb ik gemerkt :(. Toen ik van de pijn wakker werd, lag ik gebonden aan handen en voeten...., je was bezig het nieuwe leven in me te vermoorden....
Ik smeekte je te stoppen, niemand wist het en niemand hoefde het te weten te komen, we zouden toch samen in alle vroegte ontsnappen?
Je durfde niet meer mee te gaan zei je, en je wilde niet zonder mij daar zijn... je zei dat je het deed omdat je op deze manier zeker wist dat ik niet KON gaan...
Toen je klaar was, riep je de leiding... om ze te vertellen wat voor een goede daad je had gedaan... jij werd beloond, ik werd gestraft.... De soep was heet.... mijn tranen ook....
Na je "biecht" zag ik wat je me nog meer geflikt hebt... en ik besef dat ik je nooit meer in mijn buurt kan laten komen. Ik zou je moeten haten, vanuit het diepst van mijn hart..... maar vreemd genoeg herinner ik me ook goede dingen van je... ik herinner me hoezeer ook jij geleden hebt... Maar niets van dat alles kan goedpraten wat je gedaan hebt... het recht om in mijn buurt te zijn heb je voorgoed verspeeld.....

[Edit]
"
""
" Vriend. -- ., 23:12:21 01/13/04 Tue [1]


Ik geef aan U mijn twijfels, mijn angsten en verdriet,
ik vraag U niets, zeg ook niet zo veel, want woorden heb ik niet.
Ik weet dat U me troosten kan, zonder dat ik me groot moet houden,
het enige wat ik nodig heb, is op U te vertrouwen.

Dat kan ik, want U bent mijn grote Vriend,
mijn band met U is al heel vast en dicht.
Ik leg mijn hersenspinsels bij U neer, groot en klein van gewicht.

En ik dank U, gewoon maar voor Uw zijn,
en ga nu in gedachten bij U op schoot, want ik voel me eventjes heel klein...


[Edit]
"
""
" Weg. -- ., 15:06:32 01/12/04 Mon [1]


Het regent pijpestelen, maar alle parapluus zijn weg,
alleen verdwaald in een hoekje, maar alle deuren zijn weg,
enge dingen gaan gebeuren, maar alle geruststelling is weg,
is alles weg?....

[Edit]
"
""
" Alleen -- ., 19:56:27 01/09/04 Fri [1]


Ik was zo alleen en verloren,
wensend dat ik nooit was geboren,
dat je niet eens een moeder voor me kon zijn,
is nog niet eens de grootste pijn.
Waarom was je mijn kwelling en deed je me dit allemaal aan?
Dit proberen te begrijpen... daar is geen beginnen aan...
Accepteren dat het zo was, is de enige manier,
om verder te gaan met het leven hier.


[Edit]
"
""
" Nooit vergeten. -- ., 19:51:35 01/09/04 Fri [1]


[Edit]
"
""
" Gemis -- ., 15:49:47 01/08/04 Thu [1]


[Edit]
"
""
" Troost -- ., 09:48:54 01/08/04 Thu [1]


[Edit]
"
""
" Stroom -- ., 00:14:39 01/08/04 Thu [1]


De stroomstoten maakten me gek,
soms, als ik's-nachts wakker word voel ik ze nóg..
Mijn geest gespleten en verschroeid....


[Edit]
"
""
" Herinnering zonder woorden -- ., 20:15:37 01/07/04 Wed [1]


[Edit]
"
""
" Waar ik ben *TRIGGER !!!* -- ., 20:45:39 01/03/04 Sat [1]


[Edit]
"
""
" Oud en Nieuw -- ., 15:57:43 12/31/03 Wed [1]


En alweer is het de laatste dag van het jaar,
waarvan ik het beste probeer te maken, ook al drukt het verdriet zwaar.
Het meeste verdriet heb ik van de wetenschap dat niet iedereen vrij is,
en van het feit dat ik mijn geliefden op zo'n dag nog meer mis.
De herrie van het vuurwerk, daar ben ik niet meer bang van,
ik ben zo ver dat ik het verschil tussen nu en het verleden zien kan.
Ondanks dat ik niet meer daar ben en een goed leven leid,
voel ik toch nog de strijd,
het hangt in de lucht niet ver hier vandaan.
Dat te voelen is niet te onderkennen,
ik zal er nooit aan wennen....


[Edit]
"
""
" Vuur. -- ., 14:54:39 02/02/04 Mon [1]


Tân cywir hoor ik schreeuwen
Ik weet wat het betekent...
Geur van verschroeid vlees dringt mijn neus binnen,
ik krijg kokhalsneigingen, mijn maag keert om.
Verdoofd kijk ik om me heen
Ik zie mijn moeder lachen, schreeuwen en dansen.
Ik wil weg van deze plek, ik wil naar huis.

Eenmaal thuis hangt de geur nog in mijn neus,
het maakt me misselijk.
Een gruwelijke wetenschap dringt tot me door...
als het weer licht is zal ik iemand kwijt zijn.

[Edit]
"
""
" Sterf vandaag -- ., 10:37:38 12/27/03 Sat [1]


Ik vergeef je niet, omdat jij gerust gesteld wilt sterven,
Ooit ga ik je vergeven zodat mijn haat mijn ziel niet langer zal bederven.
Dat heeft niets te maken met jou, maar alles met mij,
sterf vandaag maar, dan ben ik weer vrij,
van jouw geniepig gedrag, jouw wreedheid en zonden,
ik begrijp niet dat ik je ooit machtig heb gevonden.

Nu mijn geest zelf na kan denken en zien dat je in je eentje niks voorstelt,
en me alleen maar bedrog en leugens op de mouw hebt gespeld.
Je onwaarachtige, zielige aandachttrekkerij,
is echt verspilde moeite voor mij.

Jouw "houden van" betekent gebruik maken van mij als experiment,
een van de vele kinderen in je assortiment.
Jij weet niks van gevoel, waarheid en liefde of pijn,
anders zouden al je kinderen er vandaag nog zijn.

Dan had je niet met mijn vader en moeder meegedaan,
en je kinderen aan hen afgestaan,
zelf genietend van alles wat er gebeurde in het geniep,
en zo voor je kinderen, mij en mijn zussen een hel schiep.
Je liep als een schoothond achter je zus -mijn moeder- aan,
ik hoop dat je regelrecht naar de hel zult gaan.

Sterf vandaag en boet voor je zonden,
laat mij in vrede herstellen van mijn wonden.


[Edit]
"
""
" Donkere Wolken -- ., 08:32:23 12/27/03 Sat [1]



Je moet naar de dokter zegt moeder,
je hoofd is ziek, je hebt geen werkelijkheidsbesef.
Je denkt dat je nachtmerries waarheid zijn.

Gelukkig, denk ik, het zijn nachtmerries en de dokter gaat me helpen.
Nu zal het beter gaan worden.

Kleed je uit zegt de dokter.
Ik moet op een tafel liggen en mijn benen langs de tafel laten hangen.
Dat gaat maar net, het is een beetje te ver uit elkaar.
Ik ga je vitamines geven zegt de dokter.
Hij verkracht me. Mijn moeder kijkt toe.
Ik geef geen kik, dat heb ik allang geleerd.

Thuis word naar bed gestuurd, ik moet bijkomen van de behandeling zegt moeder.
Wanneer ik weer wakker word staat moeder bij me.

Je moet naar de dokter zegt moeder,
je hoofd is ziek, je hebt geen werkelijkheidsbesef.
Je denkt dat je nachtmerries waarheid zijn.
Ik kijk naar mijn lichaam en zie bloed beneden...

Donkere wolken stapelen zich op in mijn geest en hart..
Waar moet ik nog heen, wie kan ik nog geloven..


[Edit]
"
""
" Hoop? -- ., 19:42:03 12/26/03 Fri [1]

Dodelijke eenzaamheid
Vergiftigende haat
Verstikkende verlatenheid
Daar is waar het verleden me achter laat.

Mijn lichaam zwaar geschonden,
mijn geest verdoofd en kil.
Een toekomst zo moeizaam voor te stellen,
wat kan er nog van wat ik wil.

Hoop doet leven, geeft leven hoop?
De dood was zo vaak dichtbij,
mijn gevoelsleven ligt overhoop,
Liefde... maak me vrij?


Ik zal innerlijke vrijheid vinden,
wanneer de brandende pijn is opgehouden.
Dan zal ik me kunnen verbinden,
met alles waar ik op kan vertrouwen.


[Edit]
"
""
" Meisje -- ., 08:33:48 12/26/03 Fri [1]

Geen woord kan mijn verdriet verzachten, geen gebaar de intense pijn die ik voel.
Geen enkele keus die ik zou maken zou de juiste zijn geweest.
Er viel niets te kiezen.
Ik zie je ogen nog voor me: bang, argeloos, onschuldig.
Ik hoor je stem nog roepen.
Ik probeer mezelf voor te houden dat het toch gebeurd zou zijn.
Ik weet dat je verder gespaard bent gebleven voor onnoembaar veel ellende..
Het neemt mijn pijn niet weg....


Je naam is zo mooi, je ziel zo puur,
zonder geluid stierf je in het vuur.
Ik keek bevroren toe,
van alle martelingen en geestelijke pijn zo moe,
ik zou alles ondergaan had ik mezelf gezworen,
Het resultaat: Een kind gered, een kind verloren.


[Edit]
"
""
" Kerstmis -- ., 08:58:30 12/23/03 Tue [1]


Dit jaar ga ik van Kerstmis genieten,
ondanks alles wat er op vorige kerstfeesten is gebeurd...
Ik hoop zelfs op sneeuw dit jaar, ook al doet sneeuw me denken aan al het geweld en de bloederige lijken.

Het verdriet zal er zijn, verdriet om verloren kinderen, vrienden en familie. Maar door te genieten zal ik hen meer eren dan door zelf levend dood te zijn...

[Edit]
"
""
" Keuzen -- ., 18:33:09 12/20/03 Sat [1]

In stilte lijden, wie heeft dat bedacht?
Niet ik, want ik heb de macht,
te spreken wanneer ik dat wens,
tegen elk mens,
Nooit zal ik me laten verbieden te spreken, te zijn, te leven,
Het grootste cadeau, wat ik mezelf ooit heb gegeven.
________________

Vage beloftes, mooie woorden,
Niet alleen oorlog kan mensen vermoorden.
Verdeeldheid over de wereld kweekt zieke mensen,
verdeeldheid in harten vergiftigt goede wensen.
De wereld en de haatdragende mensen lijken op cult,
Er gebeuren weer dingen buiten mijn schuld.
Toch kan de zon weer schijnen in mijn hart,
naast alle te dragen smart.
Het is een beslissing die ik ooit heb genomen,
daar kan geen oorlog, geen valse belofte meer aan komen.
Wat er gebeuren zal, het is niet aan mij,
maar waar ik kom, mijn hart en hoofd zijn vrij.

[Edit]
"
""
" Eenzaam. -- ., 10:08:57 12/07/03 Sun [1]

Zwaarte en eenzaamheid loert aan de randjes van mijn geest,
eenzaam... ben ik dat niet altijd al geweest?
Kapot, vernield van top tot teen,
waar moet ik met mijn pijn heen?
Delen, uitspreken, het ergens op te schrijven,
zodat je er niet alleen mee zult blijven.
Maar ik blijf alleen want het loert aan de randen,
ik kan alleen zorgen dat het me niet totaal zal verbranden.
Mijn hart kolkt, brandt en verteert van verdriet,
zelfdiscipline helpt vaak, maar deze keer niet.
De kou lokt, het roept me: kom bij me schuilen,
ik wil erheen, er is in deze hitte geen traan om te huilen.
Woorden vormen wil ook niet lukken,
elke poging is gedoemd te mislukken.
Ik heb nu geen kracht om het te proberen,
of het weer komt zal de tijd moeten leren.

[Edit]
"
""
" Ergernis -- ., 10:18:07 12/03/03 Wed [1]

Ergernis, wat moet je daarmee?
als je baalt van de zoveelste "nee".
Niet eens een grote nee in woord of gedrag,
maar als je voor je gevoel weer iets niet mag.
Als je daar niets van kunt zeggen want het is toch maar klein?
zou je dan toch beter in je eentje kunnen zijn?
Hoe vaak zou je moeten slikken en er geen drama van maken...
Hoe vaak zou je moeten denken ik laat het me maar niet raken...
Hoe vaak moet je denken, het ligt vast aan mij en ik moet het leren...
ook omdat je iets kleins niet wilt laten escaleren...
Neem je zelf dan ook maar besluiten en een standpunt in?
Of heeft zoiets ook totaal geen enkele zin...

[Edit]
"
""
" Geen schuld. -- ., 10:43:13 11/30/03 Sun [1]

Ik ben niet schuldig omdat ik leef,
ik ben niet schuldig omdat ik niet bleef.
Ik kan er niets aan doen dat mijn geliefden gestorven zijn,
maar schuldig of niet... het doet zoveel pijn.

Had ik maar dit, of had ik maar zo gedaan,
achteraf gepraat, ik heb er niets aan.
Ik moet door met mijn leven, ik vraag me af hoe,
het verdriet maakt me zo ontzettend moe.

Toch wil ik hen op geen enkele manier laten winnen,
al zou ik elke dag opnieuw moeten beginnen.
Ik vecht voor mijn vrijheid, en vrijheid van geest,
en begin te ervaren dat dat niet voor niets is geweest.

Ik ben vrij en weiger mezelf gevangen te houden in het verleden,
hoef mezelf niets aan te (laten) doen, zoals zij dat deden.
Ik ben nu een mens met vrijheid van kiezen,
zolang ik dat onthoud heb ik nog steeds niets te verliezen.

[Edit]
"
""
" Niet huilen. -- ., 10:10:31 11/30/03 Sun [1]

Een piepje ontsnapt door mijn keel.
Waag het niet, zegt hij dreigend.
Een traan wil zich over de rand van mijn ooglid laten vallen.
Waag het niet, zegt hij nog killer.

Je bent al een grote meid, zegt hij, je bent al acht.
Meisjes van acht huilen hier niet om.
En je weet wat er gebeurt met meisjes die huilen.

Ik weet wat er dan gebeurt... boze geesten zullen me in de nacht komen halen.
Ze zullen me nog meer pijnigen dan hij nu doet en me ergens achter laten in de wereld van de ondoden.... Overgeleverd aan nog bozere geesten...

Tevreden kijkt hij me aan.
Je weet toch hoeveel ik van je hou, zegt hij.
Doe me geen verdriet, zorg dat ze je niet hoeven te halen.

Ik doe nog meer mijn best, want mijn vader houdt van mij...

[Edit]
"
""
" Verscheurd -- ., 22:30:15 11/17/03 Mon [1]

Het gevoel van ellende uit elkaar te scheuren,
is een dof en gruwelijk gebeuren.
Het doet me denken aan vroeger tijden,
toen ik dit lichamelijk had te lijden.
Toen scheurde mijn lijf daadwerkelijk uiteen,
verkracht en vernederd op die koude grafsteen.
Hoe kan een mens leven met deze herinnering in het hoofd,
met de pijn dat de onschuld totaal is geroofd.
De meeste dagen red ik het wel,
maar soms, zoals nu, is het een totale hel.

[Edit]
"
""
" Zwarte gaten. -- ., 08:10:11 11/17/03 Mon [1]

Ik weet niet waar ik ben, ik ben ergens in opgesloten en het is donker om me heen.
Buiten klinkt er een soort gezang, gebrom.
Het klinkt onheilspellend, het IS onheilspellend weet ik.
Angst jaagt door mijn keel en beneemt me telkens mijn adem, ik heb het benauwd,
mijn hart dreunt door mijn lijf.
De deur vliegt open, handen grijpen me beet en voordat ik weet wat me overkomt,
lig ik op een plank, mijn polsen en enkels vastgebonden.
Een stem begint door mijn hoofd te krijsen: "Niet weer Niet weer Niet weer".
Ik herken deze stem niet die in mijn hoofd gilt, ik word er nog banger van.
Plotseling begint de plank te draaien, sneller en sneller en de stem gilt nog harder.
Een hoge fluittoon dreunt door mijn hoofd en het wordt zwarter en zwarter.
Mijn hoofd valt uit elkaar.
Wanneer ik besef dat ik weer van de plank af ben gehaald, blijken er maanden voorbij te zijn gegaan,
een nieuw zwart gat in mijn bestaan...

[Edit]
"
""
" Donker en koud. -- ., 07:48:08 11/17/03 Mon [1]

Ik kijk om, ik zag iemand lopen, ik ren er heen want ik wil niet meer alleen zijn.
Er is niemand.
Ik heb het koud, het sneeuwt en ik ben bloot. Ik zie weer iemand lopen, die verdwijnt om het hoekje. Ik ren er achter aan want ik ben bang, koud en moe.
Er is niemand.
Ik hoor iemand vlak bij me. Ik ren er heen, want ik heb het zo koud en ben zo bang, laat me niet alleen...
Er is niemand.
Help me schreeuw ik, laat me niet alleen. Ik ben er schor van.
Er is niemand.
Ik zie bloed in de sneeuw liggen, ik ben bang, het is niet mijn bloed. Ik hoor iemand praten, ik ren er heen.
Er is niemand.
Ik heb het zo koud, ik ben zo bang, de koude sneeuw verbrandt mijn voeten.
Er is niemand.
Ik ben alleen.

[Edit]
"
""
" Pijn. -- ., 21:10:29 11/09/03 Sun [1]

De pijn is te groot om te kunnen dragen,
zelfs te groot om er een beetje over te kunnen klagen.
De pijn slaat, striemt en kent geen zegen,
mijn hele wezen vecht hier tegen.
Er is even geen verhaal bij mijn verdriet en pijn,
ik kan alleen wachten tot het weer over zal zijn.
Dan kan ik weer zeggen wat me is aangedaan,
en kan ik weer met mijn leven verder gaan.
Telkens als ik dit meemaak sterf ik weer een beetje meer,
mezelf weer tot leven wekken doet dan zo ontzettend zeer.
Ik kruip van ellende letterlijk over de vloer,
knarsetandend en kreunend maar het helpt me geen moer.
Ik snak naar verdoving in dit ellendige gevecht,
maar geen enkele verdoving helpt echt.
Mijn maag krimpt en mijn hart gaat te keer,
dit wachten op betere tijden lukt een keer niet meer.

[Edit]
"
""
" Mijn baby's -- ., 15:04:03 11/09/03 Sun [1]

Ik stond aan een grafje waar een baby in ligt.
Ik las het op de grafsteen.
Ik wenste de baby in stilte alle goeds
en vroeg hem of het goed gaat met mijn baby's,
de baby's die ik kwijt ben en nergens meer kan bezoeken.
De vader van mijn baby's is hun opa en vader.
Ik word ziek van die gedachte.
Ik word ziek van de herinneringen aan wat er met mijn baby's is gebeurd.
Mijn God, laat er alsjeblieft geen enkele kwade gen van mijn ouders in mij zijn geslopen.
Ik denk aan de kinderen die ik nog wel heb, het zijn fijne mensen geworden.
Ik heb het goed gedaan.
Maar niets kan de plek van mijn verloren kinderen innemen.
Mijn hart bloedt.

[Edit]
"
""
" Te veel. -- ., 15:02:59 11/09/03 Sun [1]

Ga weg, nee blijf.
Ik weet het niet meer.
Ik wil geen pijn moeder,
ik wil geen pijn meer vader,
maar laat me niet alleen.
Ga weg, ik kan het niet meer aan.
Blijf bij me, ik ben te klein om alleen te zijn.
Mijn geest krijst het uit, ik kan dit niet aan.
Laat me alleen zodat ik kan sterven,
blijf bij me, ik ben bang voor de dood.
Vermoord me, maar laat de pijn stoppen,
doe me pijn, maar vermoord me niet.
Mijn geest krijst het uit, er knapt iets,
het wordt stil.

[Edit]
"
""
" Wat is wijsheid... -- ., 15:00:59 11/09/03 Sun [1]

Ik heb een beslissing gemaakt, waarmee ik voor mezelf ben opgekomen.
Ik heb er niemand pijn mee gedaan, ik heb gedaan wat het beste voor me was.
Toch denk ik dat ik iemand iets heb ontnomen,
en voel me wegzakken in een soort moeras.
Alsof ik mijn eigen doodverklaring heb uitgesproken,
heb gefaald en niets goed kan doen.
Al mijn angsten blijven door mijn hoofd spoken.
Ik voel me net zo ellendig als toen.
Maar ik blijf vechten om mijn hoofd boven water te houden,
te blijven weten dat ik nog leef.
en bedenk maar dat als ze het weten zouden,
ook zouden weten hoeveel ik om ze geef.

[Edit]
"
""
" Zwijgen. -- ., 14:59:46 11/09/03 Sun [1]

Ik zwijg ik kan niet anders, ik heb geen mond.
Geef antwoord gilt hij, maar dat kan toch niet, ik heb geen mond.
Hij heeft het zelf gezegd.
Ik mag niet praten, hij zei het daarstraks zelf.
Antwoord me schreeuwt hij weer, ik begrijp het niet meer.
Voorzichtig fluister ik dat ik niet mag praten van hem.
Wat zeg je schreeuwt hij.
Ik zeg ietsjes harder dat ik niet mag praten van hem.
Wat heb ik je gevraagd, geef antwoord schreeuwt hij, het zweet breekt me uit.
Ik hou zijn handen in de gaten en ik geef antwoord.
ZWIJGEN schreeuwt hij, wat heb ik je gezegd, jij hebt geen mond.
Hij slaat me. Smerige kuthoer gilt hij woedend, jij hebt geen mond, jij hebt een kut in je smoel.
Hij slaat me. En slaat me. En slaat me.
Wat heb ik gezegd schreeuwt hij.
Ik stamel dat hij zei dat ik geen mond heb.
ZWIJGEN hoer gilt hij buiten zinnen, jij hebt geen mond. Hij slaat me. En slaat me.
WAT heb ik gezegd schreeuwt hij weer. Ik zwijg. Ik heb geen mond.
Antwoord me schreeuwt hij. Hij slaat me. En slaat me.
Ik zeg niets. Antwoord me gilt hij. En slaat me.
Ik zegt niets. Waar is die kut in je smoel voor gilt hij. Antwoord.
Ik weet het niet meer.
Eindelijk mag ik op mijn knieën en doen waar de kut in mijn smoel voor bedoeld is.
Ik zwijg. Ik heb geen mond. Ik heb een kut in mijn smoel. Ik begrijp het eindelijk.

[Edit]
"
""
" Zusje. -- ., 14:58:42 11/09/03 Sun [1]

Waar is mijn zusje zeg ik.
Dood zegt zij.
Waarom zeg ik.
Omdat jij nooit luistert zegt ze.
Was jij maar dood gegaan zegt ze.
Ik heb alleen ellende van jou zegt ze.
Was jij maar dood.
Ik schrik niet.
Ik huil niet.
Ik beweeg niet.
Ik ben al dood.

[Edit]
"
""
" Buiten. -- ., 14:57:35 11/09/03 Sun [1]

Buiten.

Ik ben buiten, ik heb het koud. Ik heb honger.
Ik wil de keukendeur binnen gaan.
Moeder kijkt me verbijsterd aan.
Naar buiten jij. Je bent al binnen.
Ik begrijp haar niet.
Maar moeder, stamel ik....
Eruit jij, de echte "xx" is al binnen.
Jij hoort hier niet. Mijn kind is binnen.
Moeder KIJK naar mij gil ik. IK ben het.
Nee zegt ze. Jij bent mijn kind niet. "xx" is binnen.
NEEEE schreeuw ik naar haar, IK ben "xx" KIJK dan.
Ze kijkt niet, duwt me naar buiten en draait de deur op slot.
Jij bestaat niet zegt ze door het raam.

[Edit]
"
""
" Neem me mee. -- ., 14:56:24 11/09/03 Sun [1]

Ik sta op de stoep van een best grote straat.
Ik zie mensen op de fiets voorbij komen.
Neem me mee schreeuw ik in gedachten,
neem me mee zeg ik zacht in mezelf.
Ze horen me niet.

Ik lig op mijn matras,
ik fluister tegen het plafond, neem me mee.
Ze horen me niet.

Ik lig op het gras en kijk naar de lucht.
Neem me mee zeg ik zacht tegen de vogels
Ze horen me niet.

Ik sta bij de overweg te wachten.
Ik zie de trein voorbij gaan.
Neem me mee schreeuw ik keihard in de herrie van de wielen.
Ze horen me niet.

Ik loop aan de hand van een lieve invaljuf naar huis,
Neem me mee schreeuw ik in gedachten.
Neem me mee zeg ik zachtjes.
Wat zei je zegt de juf.
Ze hoorde me niet.

[Edit]
"
""
" Verlaten. -- ., 14:54:40 11/09/03 Sun [1]

De verlatenheid jaagt door me heen,
Mijn hart voelt zwaar en als van steen.
Met schokken er door van angst en verdriet,
pijn overal, verkerend in wazig gebied,
tussen bewustzijn verliezen en bewust blijven
proberend de schemer uit mijn hoofd te verdrijven.
Sneeuw dwarrelt en verandert het zicht,
In de spaarzame huizen zijn de lampen aan en de gordijnen dicht.
Ik ben aan de verkeerde kant van het raam,
Koud en hongerig en zo ontzettend eenzaam
Mijn tranen zijn op, mijn keel doet zeer,
een soort gepiep uitbrengend want iets anders gaat niet meer.
Mijn kleren zijn kwijt, ik blijf uit het zicht,
zo bang in het donker, ik verlang naar het daglicht.
De weg kwijt, verdwaald in weiland, bos en pad,
ik weet geen weg terug naar de stad.
Ik kruip in een schuur en verdrijf een beetje de kou,
er is geen enkele plek waar ik graag heen gaan zou.
Vanuit het niets zegt een stem, kom ik haal je weg van hier,
binnen enkele tellen ben ik overgeleverd aan zijn plezier.
Mijn leven hatend wens ik mezelf dood,
want ik ben zo klein en hij is zo groot....

[Edit]
"
""
" Pop2. -- ., 14:53:18 11/09/03 Sun [1]

Ik zit in een kleine donkere ruimte, voor straf opgesloten.
mijn ogen wennen aan het donker, ik kijk voorzichtig rond.
Ik ben niet alleen, ik zie nog een kind.
Vol bloed, niet ademend. Dood.
Vol afschuw kruip ik in een hoek en durf niet meer te kijken.
Pozen later kijk ik toch en kruip er voorzichtig heen.
ZWIJG! staat er op het voorhoofd.
Het is een pop.

[Edit]
"
""
" Doodverklaard. -- ., 14:52:07 11/09/03 Sun [1]

Ik sta op de steen, ik hoor mijn vonnis: doodverklaard.
Helemaal alleen blijf ik achter in het donker.
Als ik eenmaal de weg terug heb gevonden naar huis is alles op slot.
Ik klop aan, bel aan, roep en schreeuw, maar niemand reageert.
Ik loop weer door, zoekend naar mensen.
Ik zie buurman lopen, ik roep naar hem.
Hij loopt vlak langs me af, ziet en hoort me niet.
Wanhopig loop ik hem na. Ik raak hem kwijt.
Alweer weet ik de weg niet.
Ik huil. Ik heb het koud. Ik voel me zo alleen.
De dag breekt aan. Ik loop weer naar huis nu ik kan zien waar ik ben.
De deur blijft op slot. Mijn moeder komt naar buiten. Ik gil naar haar, ik krijs het uit.
Ze loopt me straal voorbij. Ze ziet en hoort me niet.
Ellendig draai ik me om en ga het korenveld in.
Ik ga liggen omdat ik denk dat dat het beste om te doen is als je dood bent.
Iemand roept mijn naam: mijn moeder.
Ik ren het korenveld uit naar haar toe.
Waar was je nu zegt moeder, ik was zo ongerust.
Iedereen was naar je op zoek.
Leef ik dan weer vraag ik aan moeder.
Ja zegt mijn moeder, trek je onderbroek uit, je vader heeft je nodig.
Dankbaar doe ik alles wat ik moet doen. Ik leef weer.

[Edit]
"
""
" Nacht. -- ., 14:50:37 11/09/03 Sun [1]

Zo donker als de nacht zijn mijn herinneringen,
donker van ellende, lichamelijke mishandelingen en geestelijke wreedheid.
Geen licht zonder donker...
Geen goed zonder kwaad...
WAAR was MIJN licht en goed al die tijd......

[Edit]
"
""
" mijn grootste leed. -- ., 14:49:06 11/09/03 Sun [1]

Geen verdriet groter dan het gemis van je kinderen,
geen verdriet groter dan hun leed, wat je niet kunt verhinderen.
Geen angst of zorg zo groot, wanneer je niet weet waar ze zijn,
niks kunnen doen, dat doet het meeste pijn.

Weten dat je kinderen gestorven zijn en sommigen ontsnapt en vrij,
maakt je minder onzeker, maar nooit echt blij.
Dit leed is niet te verwerken, alleen te onderdrukken,
waarvan de pogingen steeds weer mislukken.

[Edit]
"
""
" Vrij? -- ., 14:47:36 11/09/03 Sun [1]

Mijn ouders stonden bekend als gerespecteerde mensen,
de beste ouders die een kind zich maar kon wensen.
Maar in het geniep leidden ze een medogenloze sekte,
aanbidders van het kwaad, waarbij ze kinderen verwekten.
Ik ben een van hun produkten, althans zo zagen mijn ouders dat,
ze konden met me doen wat ze wilden, het maakte hen niet uit wat.
Ze leenden me uit aan hen, die zich ook in het kwaad hadden begeven,
het maakte hen niets uit wat ik zou worden in het leven.
Onverwachts en voor hen onbedoeld ontkwam ik aan hun macht,
dat ik nog ooit zonder geweld zou leven, had ik nooit gedacht.
Nu ben ik vrij van hen, maar niet van de herinnering en van de pijn,
Ik hoop dat ik op een dag ook daarin een stuk verder zal zijn.

[Edit]
"
""
" *"* -- ., 14:46:28 11/09/03 Sun [1]

Beweeg mee, zegt hij.
Kan niet, denk ik.
Kreun, zegt hij.
Wil niet, denk ik.
Je geniet er van, zegt hij.
Het doet pijn, denk ik.
Je bent mijn neukpop, zegt hij.
Ik ben kapot, denk ik.
Je bent van mij, zegt hij.
Wie ben jij, denk ik.

[Edit]
"
""
" Ademen. -- ., 14:45:05 11/09/03 Sun [1]

De klokt tikt elke minuut weg met een krakend geluidje,
terwijl ik mijn lijf bij elkaar probeer te houden,
elk moment kan mijn lijf van pijn uit elkaar vallen.
Ik blijf voorzichtig in mijn neus wonen, zodat ik toch kan door ademen.
Ik concentreer me op de klok, probeer met het gekraak mee te ademen.
Het was feest vannacht, ze hebben genoten.
Van mij.

[Edit]
"
""
" Verdriet -- ., 14:43:20 11/09/03 Sun [1]

Verdriet giert door me heen,
om ieder die samhain moet vieren.
Verdriet giert door me heen,
als ik denk aan de kinderen en dieren.
Verdriet giert door me heen,
als ik denk aan mijn verloren kinderen en vrienden,
Verdriet giert door me heen,
als ik denk aan hen die dit zeker niet verdienden.

Verdriet giert door me heen,
als ik denk aan mijn verleden.
Verdriet giert door me heen,
als ik denk aan wat ze met me deden.

[Edit]
"
""
" Pop -- ., 14:41:43 11/09/03 Sun [1]

Ik ben bij oma geweest. Mijn lieve oma.
Ik neem mijn nieuwe pop dolgelukkig mee naar huis.
Ik zorg voor mijn pop en hou van mijn pop.
Mijn pop ligt bij me op mijn matras met mijn truitje eroverheen.
Zorgvuldig bewaar ik stukjes eten voor mijn pop, tenminste.. als ik zelf eten krijg.
Ik hou zielsveel van mijn pop.

Op een dag wordt mijn moeder kwaad. Ze zegt dat ik iets vergeten ben, maar ik weet niet wat (nu nog niet). Ze sleurt me naar de tafel, trekt mijn kleren van mijn lijf en duwt een komkommer in me. De favoriete groente van mijn moeder is komkommer.
Terwijl mijn moeder dat doet, zie ik mijn tante de kamer binnen komen met mijn pop.
Ik zie hoe ze mijn pop helemaal kapot trekt en trapt, terwijl mijn moeder zich op me uitleeft met de komkommer.

Ik was vergeten waarom ik zo'n hekel aan poppen heb... nu weet ik het weer.

[Edit]
"
""
" "
"
Forum timezone: GMT+1
VF Version: 3.00b, ConfDB:
Before posting please read our privacy policy.
VoyForums(tm) is a Free Service from Voyager Info-Systems.
Copyright © 1998-2012 Voyager Info-Systems. All Rights Reserved.